Ilse Hellinckx

Hoe het licht uitging

Gastblog door Ilse Hellinckx

‘Hoe het licht uitging’ is een aangrijpend, openhartig en heftig verhaal waarin Ilse, de schrijfster van het boek, geen doekjes wind rond de werkelijkheid en de taboes rondom burn-out. Als ervaringsdeskundige overstijgt haar verhaal de theorieën die al vaker zijn geschreven omtrent burn-out.

Hierbij haar verhaal:

‘Hoe het licht uitging’ vertelt mijn intens verhaal. Een verhaal van een gevecht dat ik voerde tegen mijn burn-out, mezelf en de rest van de wereld.

De maatschappij waarin we leven is hard en heeft torenhoge verwachtingen van ieder van ons. Op onze eigen manier proberen we allemaal te voldoen aan die eisen. De druk om ‘beter dan best’ te presteren weegt dan ook vaak als een denkbeeldig betonblok op onze schouders. Het maakt dat we te loyaal zijn en onszelf al te vaak wegcijferen ten voordele van onze omgeving. Maar doordat we niet lief genoeg zijn voor onszelf en anderen op de eerste plaats zetten, luisteren we soms ook niet naar ons lichaam wanneer het kreunt onder al die druk. Geen grenzen kunnen aangeven, alles te perfect willen, alle balletjes in de lucht willen houden, te veel en te hard willen werken,… het zijn maar een paar van de mogelijke signalen die aangeven dat we afstevenen op een burn-out.

Als gevolg van deze stresscultuur en de verhoogde prestatiedruk op het werk krijgen jaarlijks enkele tienduizenden mensen te maken met een burn-out. Ik was er één van.

Ik werkte meer dan 20 jaar in verschillende managementfuncties binnen hetzelfde bedrijf. Ik leefde als hogesnelheidstrein waarin ik mijn gezin, een studie, een druk sociaal leven en vrijwilligerswerk combineerde. Ik weigerde echter echt te luisteren naar mijn lichaam en hechtte geen belang aan de tekenen die duidelijk maakten dat er iets aan de hand was. Tot mijn lichaam besloot dat het genoeg was: Het licht ging helemaal uit.

Eerst was er de ontkenning. Ik, ik kon geen burn-out krijgen.

Eerst was er de ontkenning. Ik, ik kon geen burn-out krijgen. Dat is voor mensen die lui zijn, geen zin meer hebben om te werken of meer tijd voor hunzelf willen. Zo heb ik er zelf lang over gedacht, tot het verdikt uiteindelijk zwart op wit kwam.

Als je dacht dat het toen slecht met me ging, dan heb je het juist, maar iets wat ik niet had zien aankomen is dat het nog een paar maanden, zelfs twee jaar nog veel erger is geworden. Ik heb een hevige strijd gevoerd eerst tegen mijn burn-out, ik wilde het maar niet aanvaarden dat net mij dit nu kon overkomen. Waarom ben ik een mama die de balletjes niet allemaal kon in de lucht houden, waarom heb ik gefaald in het leven en is een burn-out me overkomen?

Dit naast allerlei lichamelijke en psychische klachten, gaven me een enorm schaamtegevoel, een enorm gefaald gevoel en een gevoel van machteloosheid en chaos.

Wat ik één van de ergste dingen vond, was de stigmatisering dat ik een faker was, dat het allemaal ingebeeld was, dat het niet echt was. Het onbegrip van mijn omgeving, de vrienden, familie en kennissen. Er is uiterlijk niets aan je te zien, je hebt helaas geen been gebroken, dus heb je niets volgens de mensen en de maatschappij. Ik heb daar enorm van afgezien, het heeft me heel veel pijn gedaan en ik heb me dan ook heel erg alleen gevoeld in die periode.

Het was geen kwestie van moed of energie

De generatie van mijn ouders vonden het al helemaal een gek idee, zonder energie thuis op de bank liggen of in je bed en niets meer doen en niets meer kunnen. Ik heb veel moeten aanhoren dat ik mijn moed moest bij elkaar schrapen en proberen terug naar mijn werk te gaan. Het was geen kwestie van moed of energie, ik schraapte elke ochtend alle energie bij elkaar om nog maar uit mijn bed te kunnen komen of mijn kinderen van eten te kunnen voorzien. Het is net die wil en moed dat me gebracht had waar ik was.

De veroordeling van de maatschappij, daar is nog veel werk aan de winkel om te laten inzien wat een burn-out nu echt is.

Daarom ben ik alles beginnen opschrijven en werkte het schrijven therapeutisch voor mij. Ik heb alles, maar dan ook alles verwoord en verteld in mijn boek, ook datgene waar de meeste mensen in burn-out zich niet durven over uitspreken. Hoe zit een burn-out nu echt in elkaar. Een intens, open en eerlijk verhaal.

Mijn missie is om lotgenoten echt te ondersteunen met mijn verhaal omdat ik weet dat ik zo gestruggled heb en me alleen heb gevoeld, zo afgezien heb. Ik weet ook waar het proces zeker korter kon, maar waar ik geen weet van had, zoals de begeleiding van een burn-out coach.

‘ik wist niet dat het zo erg was’

Een even grote missie van mij is om de maatschappij en de mensheid te laten kennismaken met burn-out, dat ze via mijn verhaal een echte inkijk krijgen wat deze ziekte nu echt inhoudt en zonder iemand met de ziekte te veroordelen of te zeggen dat ze faken of werkmoe zijn. Ik kreeg daar reeds enorm veel ‘aha’s’ en ‘ik wist niet dat het zo erg was’ voor in retour.

Het alleen voelen en het gevoel dat niemand mij begreep op deze wereld, daar heb ik het enorm moeilijk mee gehad. Ik ben ook veel vrienden verloren, zogenaamde vrienden, vrienden die er achteraf bekeken alleen waren als het goed met mij ging. Ik heb het zo hard gemist, lotgenoten te vinden of te kennen.

In mijn boek wijd ik daar ook een heel deel aan en daarom heb ik zelfs een besloten Facebookgroep opgericht om op een liefdevolle en aangename manier in contact te komen met lotgenoten. Een plaats waar verhalen kunnen gedeeld worden, een quote of een foto geplaatst wordt, waar mensen door geïnspireerd worden of bij elkaar steun kunnen vinden.

Ik heb echt moeten leren hoe ik mezelf kon transformeren om te kunnen herstellen van een burn-out en om nooit in een burn-out 2.0. terecht te komen.

Er zijn zo een aantal oefeningen en concrete tips die voor mij het verschil maakten en iets in beweging hebben gezet. Ik omschrijf ze in een tweede, meer visuele deel van het boek. Het doet je nadenken om je grenzen aan te geven, na te denken over je energiepeil en je tijdsindeling. De inzichten op mentaal vlak hebben een directe invloed op het emotionele en lichamelijke welzijn en herstel. Het is een oefening die één-ieder zeker eens zou moeten maken om burn-out klachten te herkennen en erkennen en zo nooit te moeten meemaken wat ik heb meegemaakt.

Wil je zelf lezen hoe ik mijn burn-out ervoer en met welke struikelblokken ik te maken kreeg? Of herken je jezelf in het verhaal en zoek je naar handvaten om te leren omgaan met je burn-out? Dan zijn het persoonlijke verhaal, de theoretische benadering en de ondersteunende oefeningen in ‘Hoe het licht uitging’ zeker een aanrader om mee aan de slag te gaan.

Meer informatie over het boek is te vinden op Facebook:  https://www.facebook.com/Hoehetlichtuitging of op Instagram

Mijn boek is ook te vinden op bol.com (& in België bij De Standaard Boekhandel en op bestelling bij de betere boekhandel of bij mij).